Dinsdag 1-12-2015 Alice Springs

Dinsdag 1-12-2015: Alice Springs.

Neef Andre moet naar de City en dus kunnen wij met hem meerijden. Best wel leuk want dan kan John thuisblijven. Hij is namelijk jarig vandaag. Hieperdepiep enzovoorts. Joke gelijk zingen op de vroege morgen, maar of dat nou zo goed klonk?. Snel even ontbeten en halverwege gooit Joke nog even en het eten van gisteren en het huidige ontbijt eruit. Je kunt het maar kwijt zijn. Op weg naar de airport bedenk ik me hoe fijn het is niet meer in de spits naar mijn werk te moeten rijden. Godsamme wat een drukte. En ik al schelden als we er een uur over doen naar Schiphol. 40 kilometer verder en bijna anderhalf uur later stappen we uit de auto en lopen de vertrekhal in voor de domestic flights. Groot, dat wel, verder alleen wat pilaren en beeldschermen; geen incheck balie en mensen die je bagage innemen. Dat moet dus allemaal zelf gedaan worden en hoewel ik best wel een doe-het-zelver ben, moest ik onder de druk van tijd toch mijn meerdere erkennen in de apparatuur. Na wat uitleg eerst een bagagesticker halen. Dat was de eerste hindernis, want we volgen de instructies op het scherm, maar geen sticker. Weer hulp en dan blijkt dat de scan/barcode niet op de juiste plek ligt. Moet je maar weten. Dan gepiel om de stickers aan de koffer te krijgen en uiteindelijk de eerste koffer op de weegschaal en band. Allerlei toeters en bellen, maar geen acceptatie van de koffers. Te veel stickers met barcodes! Een stuk of tien (mega) oude stickers verwijderd en dan nog niets en dan is de irritatiemeter in het rood gekomen. Met enig binnensmonds en een beetje echt hoorbaar gevloek en getier wordt de lieftallige dame er weer bijgehaald. En zij drukt op de knoppen op het scherm en alles doet het ineens wel. Sta je voor lul dan!
Dan door de security check. De toeter gaat ook daar af en een meneer zegt me terug te gaan. Ik vertel hem dat het mijn kunstknie is. Ik moet opzij alles wordt nog eens gecontroleerd en een apparaat erbij gehaald. Hij vraagt: “You have a leg prothesis?” Ik vind dat best een goede vertaling en zeg ja. Hij voelen en wordt ook kwaad. Bij hem was de irritatiemeter al in het rood. ‘Where is your prothesis?” En ik: “I told you it was my knee!” “So now it is a knee prothesis? Ik: “Yes from steel or something”! Hij kijkt me aan alsof hij het heel rechtvaardig zou vinden mensen als mij te mogen uitroeien en zegt me dan door te lopen.
En de rest? Goede vlucht, keurig op tijd, motor home is echt een motor home: een Mercedes bus van 6 meter lang, met alles erop en eraan. Dan even boodschappen doen met dat ding en gelijk het centrum van Alice in, waar de temperatuur een slordige 39 graden is in de middag. De koelkast is vol eten en drinken en na een afkoeling in het zwembad schrijf ik deze verhalen en ga zo aan de barbie. Met een biertje.
Morgen? We zien wel. Ergens rond Alice denk ik.