Maandag, 14-12-2015 Adelaide en Barossa Valley
Door: Peter Kok
Blijf op de hoogte en volg Peter & Joke
21 December 2015 | Australië, Adelaide
Maandag, 14-12-2015; Adelaide en Barossa Valley.
Vandaag weer eens iets compleet anders. Heb ik tot voor kort Meneer TomTom geprezen? Rijdend naar de Barossa Valley vanochtend doet zich een probleem voor. Na eerst ons voorzichtig maar zeker uit het drukke verkeer van de maandagochtend dwars door Adelaide te hebben gestuurd, stuurt dat ding ons de Sturt Highway op: een vierbaans autoweg, die ik wel zou kunnen missen. Om het af te maken stuurt hij ons voorbij de afslag naar Gawler (toch wel heel erg duidelijk aangegeven als centrum). Niets aan de hand totdat, ruim 10 km voorbij het punt waar Gawler zou moeten liggen, hij ons weer terugvoert op dezelfde Highway terug naar Adelaide. 180 graden verkeerd om. Nog steeds vertrouwen tonend volg ik de aanwijzingen en ja hoor. Weer voorbij de afslag en terug. Dan geeft hij ineens weer keren aan over 7 km of zo. Inmiddels is mijn milde stemming verdwenen en vult de ene krachtterm na de ander de beperkte ruimte van de Mercedes. Ik neem de eerste de beste afslag en leg meneer TomTom het zwijgen op. Dan maar weer als van ouds een betrouwbare kaart. Eerste links eerste rechts en 5 km rechtdoor en we zijn in Gawler, waar de route zou moeten beginnen. Was dat nou zo moeilijk? Daar had ik @#$#@^%&%$#@# al een kwartier eerder kunnen zijn! Het vertrouwen in meneer Tomtom is volledig zoek en dus schakel ik over op kaart. Dat wil zeggen: Joke moet deze lezen en mij regelmatig updaten. Ook dat is niet zo moeilijk, want eigenlijk is het vanaf hier alsmaar rechtdoor. Dan bedenk ik mij dat meneer tomtom helemaal geen meneer tomtom is maar mevrouw TomTom; immers de stem van Eva heeft ons al die tijd begeleid. Dat wil zeggen, eigenlijk heel erg weinig want met al die rechtdoor wegen had ze niet zoveel te vertellen als anders. En ja, vrouwen kunnen nu eenmaal soms erg wraakzuchtig zijn. Het lijkt erop dat ze de kuren van die Engelse zuurpruim in de GPS in Nieuw Zeeland wil revancheren. Een klets voor de kop kan ze krijgen en ik zet hem/haar definitief uit.
We rijden de valley in via Lyndoch en door naar Tanunda. Hier vind je de meest beroemde wijnhuizen van de Barossa met als hoogtepunt de Jacobs Creek wineries. We maken al plannen voor een hapje en een dranje maar Joke wijst mij erop dat in Nuriootpa er een specialiteit is: Maggie Beer’s farmfood en shop en winery. Alom bekend van Master Chef Australia. Een hernieuwde poging met mevrouw TomTom om het juiste adres te vinden is succesvol. Ze toont duidelijk berouw. We komen aan op de farm en laten ons een geweldige lunch van versgebakken brood met overheerlijke eendenpaté en diverse bijpassende heerlijkheden welgevallen. Natuurlijk wegspoelen met een fantastische witte wijn. Van Maggie zelf natuurlijk.
De terugweg gaat via de heuvels van Adelaide, een fantastisch mooie route met smalle twee baans wegen die zich als een slang door het landschap kronkelen. Dwars door het centrum van Adelaide. Bekend van vroeger (1997) toen we dit voor het eerst met neef John en zijn vrouw Kris hebben gereden.
Terug op de camping een duik in het zilte nat van de zee, gevolgd door….. Je weet het al.
En morgen? We zien wel. We hebben nog 8 dagen en 1000 km te gaan Tijd genoeg om iets leuks uit te zoeken. Eerst een bezoekje aan de “Mad Hatter” voor een mooie Akubra Hoed.
Vandaag weer eens iets compleet anders. Heb ik tot voor kort Meneer TomTom geprezen? Rijdend naar de Barossa Valley vanochtend doet zich een probleem voor. Na eerst ons voorzichtig maar zeker uit het drukke verkeer van de maandagochtend dwars door Adelaide te hebben gestuurd, stuurt dat ding ons de Sturt Highway op: een vierbaans autoweg, die ik wel zou kunnen missen. Om het af te maken stuurt hij ons voorbij de afslag naar Gawler (toch wel heel erg duidelijk aangegeven als centrum). Niets aan de hand totdat, ruim 10 km voorbij het punt waar Gawler zou moeten liggen, hij ons weer terugvoert op dezelfde Highway terug naar Adelaide. 180 graden verkeerd om. Nog steeds vertrouwen tonend volg ik de aanwijzingen en ja hoor. Weer voorbij de afslag en terug. Dan geeft hij ineens weer keren aan over 7 km of zo. Inmiddels is mijn milde stemming verdwenen en vult de ene krachtterm na de ander de beperkte ruimte van de Mercedes. Ik neem de eerste de beste afslag en leg meneer TomTom het zwijgen op. Dan maar weer als van ouds een betrouwbare kaart. Eerste links eerste rechts en 5 km rechtdoor en we zijn in Gawler, waar de route zou moeten beginnen. Was dat nou zo moeilijk? Daar had ik @#$#@^%&%$#@# al een kwartier eerder kunnen zijn! Het vertrouwen in meneer Tomtom is volledig zoek en dus schakel ik over op kaart. Dat wil zeggen: Joke moet deze lezen en mij regelmatig updaten. Ook dat is niet zo moeilijk, want eigenlijk is het vanaf hier alsmaar rechtdoor. Dan bedenk ik mij dat meneer tomtom helemaal geen meneer tomtom is maar mevrouw TomTom; immers de stem van Eva heeft ons al die tijd begeleid. Dat wil zeggen, eigenlijk heel erg weinig want met al die rechtdoor wegen had ze niet zoveel te vertellen als anders. En ja, vrouwen kunnen nu eenmaal soms erg wraakzuchtig zijn. Het lijkt erop dat ze de kuren van die Engelse zuurpruim in de GPS in Nieuw Zeeland wil revancheren. Een klets voor de kop kan ze krijgen en ik zet hem/haar definitief uit.
We rijden de valley in via Lyndoch en door naar Tanunda. Hier vind je de meest beroemde wijnhuizen van de Barossa met als hoogtepunt de Jacobs Creek wineries. We maken al plannen voor een hapje en een dranje maar Joke wijst mij erop dat in Nuriootpa er een specialiteit is: Maggie Beer’s farmfood en shop en winery. Alom bekend van Master Chef Australia. Een hernieuwde poging met mevrouw TomTom om het juiste adres te vinden is succesvol. Ze toont duidelijk berouw. We komen aan op de farm en laten ons een geweldige lunch van versgebakken brood met overheerlijke eendenpaté en diverse bijpassende heerlijkheden welgevallen. Natuurlijk wegspoelen met een fantastische witte wijn. Van Maggie zelf natuurlijk.
De terugweg gaat via de heuvels van Adelaide, een fantastisch mooie route met smalle twee baans wegen die zich als een slang door het landschap kronkelen. Dwars door het centrum van Adelaide. Bekend van vroeger (1997) toen we dit voor het eerst met neef John en zijn vrouw Kris hebben gereden.
Terug op de camping een duik in het zilte nat van de zee, gevolgd door….. Je weet het al.
En morgen? We zien wel. We hebben nog 8 dagen en 1000 km te gaan Tijd genoeg om iets leuks uit te zoeken. Eerst een bezoekje aan de “Mad Hatter” voor een mooie Akubra Hoed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
