Dinsdag, 15-12-2015 Adelaide City - Port Elliot

Dinsdag 15-12-2015; Adelaide City - Cape Jervis – Port Elliot.
An unexpected journey!
De paar druppels regen die vannacht vielen, zijn een voorbode voor wat gaat komen. Adelaide gaat de lang verwachte regen krijgen. We zetten koers naar de City. Een kilometers lange rechte weg voert ons direct naar het kruispunt van de Wakefield Avenue en Pulteney Street. Dit is de locatie die Joke heeft gevonden waar zich de “Mad Hatter” zou moeten bevinden. Een parkeerplek groot genoeg voor onze camper vlak voor een Backpackers motel. Een uurtje mogen we daar staan. Alles is duidelijk te herkennen, maar geen winkel waar je hoeden zou kunnen kopen. Joke vraagt het aan een dame die wil oversteken. Uitgebreid geeft de dame te kennen dat we volkomen fout zitten en dat de hoedenshop zeker een heel eind verderop is. Ze geeft aanwijzingen en wij lopen met een flink tempo de Pulteney Street uit op zoek naar een plein met een shopping arcade. We kunnen het niet vinden. Nogmaals gevraagd en dan blijkt dat we het bijna kunnen ruiken, alleen redelijk verscholen achter gevels van mooie gebouwen in een grote winkelstraat. Even later met een mooie Akubra hoed naar buiten, inclusief een mooie opaal uit Coober Pedy, in de rand verwerkt. Kost een paar centen, maar dan heb je ook iets. Inmiddels is het gaan regenen. Heerlijk. Met een temperatuur gedaald naar 27 graden en een malse regenbui lopen we terug naar de camper waar we net binnen het uur terug zijn.
Dan beginnen we aan de rit die ik niet snel zal vergeten. De “Fleurieu Highway” ziet er op de kaart al veelbelovend uit, maar wat een prachtig landschap krijgen we aangeboden. Een totaal andere vegetatie, met wijngaarden en dennenbossen, valleien, heuvels, dalen, slingerende wegen enz. Ik sla af bij een bord met een camera erop, niet wetend dat het “look out” punt 15 km verderop ligt. Een prachtige stuwdam en dito meer (Myponga Reservoirwall) hoewel aardig laag qua water) en dan een “armelui’s plaatsje” Carrickalinga. Alleen maar villa’s aan het water in diverse lagen gesitueerd op de heuvels. Daar zou ik wel willen wonen!
We rijden verder en in Normanville doen we weer een bakery test. Deze keer hebben ze ook brood, maar hebben wij dat niet nodig. We bestellen een kop koffie en chocolade om ter plaatse op te drinken. Vergezeld van een meer dan ongezond stuk gebak, een Honey Stick. Deze bakery heeft onze gebruikerstest goed doorstaan. We geven hem een 8. Reden voor geen tien? De koffie zat in een take away cub en deze was bloedverziekend heet. Dus, je raad het al. Weer een verbrande bek. Blussen met water uit de fles. De weg naar Cape Jervis gaat door met het tonen van prachtige beelden. De plaats zelf stelt niet veel voor en we eindigen bij de veerpont, die ons eigenlijk volgens het allereerste plan naar Kangaroo eiland had kunnen brengen. Maar dik 600 dollar voor een overtocht met de camper is het ons niet waard. Een volgende keer misschien?
De Fleurieu route blijft ons verbazen en ineens komen we in overvloed Grass Trees tegen. Die had ik veel eerder al gezien op de weg naar Ceduna, maar toen ik ze wilde gaan fotograferen, waren ze er niet meer. Nu dus wel dus en krijgt de Nikon het weer druk. Vanuit de hoogte duiken we bijna letterlijk naar beneden naar Victor Harbor, waarna het niet meer ver is naar de Big 4 van Port Elliot. Vlak aan zee, veel rustiger dan in Adelaide en dus prima.
Absoluut onverwacht dit trio, zoveel moois op een schiereiland dat niet voor niets Fleurieu Peninsula heet. Wat een topper!!
En Morgen? We gaan naar Robe. Ook mooie stranden en hopelijk ook andere mooie en lekkere dingen. Er wordt verteld dat er kreeft te koop zou zijn. Mnom, mnom, mnom.